Алғашқы күні-ақ баласы тақтай­ға көп шеге қағып тастапты. Келесі күн­дері де аз болмапты. Осы қарқынымен, әлгі тақтайды толтыруға аса көп уақыт жұм­самапты. Тақтайдың толғанын көргенде әкесі оған «Енді сол достарыңмен жеке-жеке татулас. Әр татуласқан сайын бір шегеден суырып отыр» дейді.

Біраз күндер өтіпті. Бір күні қараса, қағылған бар шеге суырылып біткен екен. Сонда оны сырттай бақылап жүрген әкесі баласын тақтайдың алдына ертіп әкеліп: «Балам, жарайсың, жарадың, – депті, – алайда, мына тақтайға жақсылап тұрып қарашы? Шегелерді суырғанда қалып қойған орындарын, қарайған көп тесікті көріп тұрсың. Тақта әуелгісіндей таза қалпында, әдемі болып қалмады. Достарыңмен төбелескен сайын арада жаман сөздер айтылады. Әр реніш сөз көңілде мына шегенің орны тәрізді бір-бір қара дақ қалдырып отырады. Сондықтан ешкімнің көңліне кірбің ұялатпағайсың, балам» деген екен ұлын сабырға шақырып, өмірлік ұмытылмас сабақ ұқтыра.

Құдайберді Бағашар,

исламтанушы